- Neus


Het reukvermogen is bij schildpadden zeer goed ontwikkeld en voert ze trefzeker naar een partner van dezelfde soort en naar voedsel.
Waterschildpadden ruiken onder water net zo goed als boven water.
Daarom bereiken ze in troebel water ook hun doel. Ze pompen het water d.m.v. bewegingen van de onderkant van de mondholte door de neus in de bek en laten het uit de bek naar buiten vloeien.


- Oren


Het oor is uitwendig nauwelijks te zien. Het bevindt zich ongeveer achter de 'wang' en is meestal bedekt met een leerachtige huid of met schubben. Een uitwendige oorschelp ontbreekt en het trommelvlies ligt direct onder de huid. Schildpadden kunnen het beste lage tonen waarnemen. Daarom is het mogelijk d.m.v. een instrument schildpadden te lokken. Trillingen van de bodem worden via de achterpoten en het schild naar het binnenoor geleid, dat door de trillingen wordt geprikkeld.


- Ogen


Het zicht is scherp, vooral om in de verte voedsel of vijanden waar te nemen.
Maar niet van dichtbij, dan oriënteert hij zich door middel van de geur.
Waterschildpadden hebben in hun netvlies een laagje geeloranje gekleurde vetbolletjes waardoor het gebruik van hun gezichtsvermogen ook in troebel water mogelijk is.
Ze zijn er echter nog niet achter of schildpadden kleuren kunnen zien.